Archiwum miesiąca: czerwiec 2015

Wielka Rawka

DSC_0727a
Wielka Rawka

                 Po zejściu z Połoniny Caryńskiej do Przełęczy Wyżniańskiej nie pozostaje nic innego jak siłą rozpędu wspiąć się na Rawki. Tak też uczyniłem i zielonym szlakiem przy Bacówce PTTK ruszyłem w kierunku widocznych szczytów. Po pięćdziesięciu minutach wspinania zalesionym zboczem znalazłem się na Małej Rawce. Szlak krótki ale stromy, jest doskonałym testerem kondycji. Trudy wspinaczki nagradzają widoki. Dział, Wetlińska, Caryńska, gniazdo Tarnicy jak na dłoni, szybko zapomina się o zmęczeniu… Z Małej Rawki „rzut beretem” i Wielka Rawka, a z jej długiego trawiastego grzbietu niczym nieograniczone i jeszcze piękniejsze dookólne panoramy. Tym razem nie wracałem do Przełęczy Wyżniańskiej, ale zszedłem niebieskim szlakiem do Ustrzyk Górnych…

Zdjęcia dodałem do opisanego dawno temu jesiennego podejścia na Rawki.

Więcej…

Połonina Caryńska

DSC_0649a
Na Caryńskiej

         Kolejny majowy poranek, pogoda niepewna, chociaż z wyraźną tendencją do poprawy. Ruszam z parkingu w Ustrzykach Górnych. W planach wejście na Caryńską, zejście do Przełęczy Wyżniańskiej, podejście na Rawki i powrót niebieskim szlakiem z Wielkiej Rawki do Ustrzyk Górnych. Całość około 20 km. W trakcie podchodzenia pogoda się poprawiła, zaświeciło słońce ale wiał silny wiatr. Szlak łatwy, bez niespodzianek i niezwykle widokowy. Po 50 minutach byłem już na grzbiecie połoniny, wiatr rozpędził chmury i można było cieszyć oczy dalekimi panoramami. Pogoda chyba wystraszyła innych wędrowców, gdyż na Połoninie byłem zupełnie sam. Pierwszego człowieka spotkałem dopiero przy granicy lasu schodząc do Przełęczy Wyżniańskiej…

Zdjęcia wzbogaciły opisywany kilka lat temu szlak z Brzegów Górnych na Caryńską.

Więcej…

Połonina Wetlińska

DSC_0607a
Połonina Wetlińska

                 Druga połowa maja, na bieszczadzkich szlakach pustawo to i pewnie na Wetlińskiej podobnie, można zaryzykowac przejście. Nie pomyliłem się, na grzbiecie minąłem tylko jedną wycieczkę szkolną i kilkoro turystów. Jak na najbardziej obleganą Połoninę to luzik. Tym razem zaparkowałem przy barze w Górnej Wetlince i ruszyłem czarnym szlakiem przecinającym malownicze zalesione wąwozy. Dalej żółtym na Hasiakową Skałę i tradycyjnie grzbietem wzdłuż Roha, przez Osadzki Wierch, Szare Berdo do Przełęczy Orłowicza. Obowiązkowe wejście na Smerek, powrót na Przełęcz, zejście do Starego Sioła i nudny sześciokilometrowy marsz asfaltem do Górnej Wetlinki.

Dodałem zdjęcia do wcześniejszego opisu jesiennej wędrówki. Przy okazji poprawiłem poprzednie fotki, tak dawno je zamieściłem że już pożółkły… 😉

Więcej…

Ławice Kiełpińskie

Ławice Kiełpinskie

          Ławice Kiełpińskie to rezerwat ornitologiczny założony, dzięki staraniom Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków, w grudniu 1998 roku. Obejmuje wyspy, piaszczyste łachy oraz wody Wisły w granicach gmin: Łomianki, Jabłonna  i warszawskiej dzielnicy Białołęka.

          Przedmiotem ochrony są miejsca gniazdowania ptactwa wodno-błotnego, szczególnie kolonie gniazdowe rybitwy białoczelnej, a także miejsca lęgowe mew, sieweczek, brodźca piskliwego, tracza nurogęsia czy zimorodka.

              Tereny objęte ochroną stanowią także przystanek na trasie wędrówek kormoranów, czapl, kaczek. Wydry i bobry mają tu swój mały eden, można również spotkać sarnę, dzika czy innego leśnego mieszkańca. Brzegi i wyspy porastają gęste olszowe i wiklinowe zarośla, nad którymi górują strzeliste topole i olchy.

Więcej zdjęć…

Korbania

DSC_0095b
Korbania

Kolejne wejście na Korbanię, tym razem w pogodny majowy dzień i trasa nieco inna. Ruszyłem z Łopienki, ale zszedłem zielonym szlakiem do Bukowca. Od ostatniego pobytu wiele się zmieniło. Na Przełęczy Hyrcza zbudowano potężny deszczochron i wykarczowano w lesie ścieżkę wiodącą na szczyt. Ja wolałem swoją starą trasę skrajem łąk w dolinie Tyskowej. Dzięki temu mogłem podziwiać wznoszącą się przede mną Korbanię, długie grzbiety Łopiennika i Durnej za mną, oraz rozległą przestrzeń dolin Tyskowej i Radziejowej po lewej. Na szczycie również niespodzianka…

Więcej…

Kanał Żerański

                  W XIX wieku, na skutek wyjątkowo niekorzystnej pruskiej polityki celnej na towary spławiane do bałtyckich portów, powstały projekty dróg wodnych do Bałtyku przez Narew i Niemen. Wybudowano dwa spławne kanały. Pierwszy – Kanał Augustowski – połączył Narew z Niemnem. Drugi – Kanał Królewski – zespolił Bug z Dnieprem, otwierając drogę wodną między Morzem Czarnym a Bałtykiem.

             Na początku XX wieku opracowano projekt trzeciego kanału, łączącego Wisłę z Bugiem. Koncepcję jego przebiegu zmieniano kilkakrotnie by ostatecznie przyjąć odcinek Żerań – Zegrze. Pierwsze prace ruszyły w 1919 roku, ale szybko je przerwano. W latach 1935 – 1938 wykonano zaledwie 2,5 kilometrowy odcinek. Pomysł odkurzono w 1950 roku i w 1951 ruszyły prace budowlane Kanału Żerańskiego. Ze względu na występujące na Wiśle wyższe stany wody niż w Kanale obydwa cieki połączyła jednokomorowa śluza. Natomiast północny odcinek od Aleksandrowa do Nieporętu oparto o fragment dawnego Kanału Królewskiego, odwadniającego tereny zalewowe rzeki Długiej.

            Kanał Żerański ma duże znaczenie lokalne. Elektrociepłownia Żerań wykorzystuje kanał jako zbiornik wody technologicznej. Przy śluzie jest też port o stałym poziomie lustra wody, w którym dokują m.in. barki transportowe. Kanał jest też jednym z największych w Warszawie skupiskiem wędkarzy. Z powodu zrzutu wody technologicznej z elektrociepłowni woda w kanale jest zdecydowanie cieplejsza niż np. w Wiśle, co wpływa na liczebność ryb.

Więcej zdjęć…

Źródło: Wikipedia