Karty pamięci

Karty SD-1a

                        Nareszcie radosna twórczość producentów i ogólny chaos ustępują miejsca pewnemu ładowi. Jeszcze kilka lat temu na rynku dostępnych było kilkanaście różnych typów pamięci flash. Dziś zaczyna wyraźnie dominować format SD (Secure Digital). Kupując kartę tego formatu mamy pewność, że odczyta ją niemal każdy nośnik, zarówno wewnętrzny jak i zewnętrzny.

Wśród kart SD występują trzy rodzaje, różniące się parametrami. Wyglądają tak samo, ale kompatybilność jest tylko wsteczna:

  1. Secure Digital (SD) – maksymalna pojemność to tylko 2 GB, narzuca to system plików FAT-16.
  2. Secure Digital High Capacity (SD HC) – maksymalna pojemność to już 32 GB, ponieważ zmieniono system plików na FAT-32.
  3. Secure Digital eXtendent Capacity (SDXC) – to już jest rewolucja w pojemności. Teoretycznie, dzięki nowemu systemowi plików exFAT, może osiągnąć 2 TB pojemności.
Karty SD-2

Karty SD różnią się również wielkością:

  • klasyczne karty SD o wymiarach 24x32x2,1 mm,
  • b) microSD o wymiarach 11x15x1 mm.

 MicroSD jest najbardziej uniwersalną kartą, bo przez przejściówkę można ją użyć zamiast zwykłych nośników SD. Zapis wyłącznie na microSD spotyka się coraz częściej nie tylko w telefonach, ale i w aparatach fotograficznych i kamerach. Jednak zdecydowana większość cyfrówek, ze względu na lepsze parametry wydajnościowe, nadal używa kart SD.

Przyjmuje się że sprzęt wyprodukowany po 2006 roku powinien obsługiwać nośniki SD i SDHC, a sprzęt z roku 2010 powinien obsługiwać kart SDXC. Ale jest to orientacyjny podział, ponieważ wiele modeli sprzętu wchodzącego aktualnie na rynek nadal nie potrafi prawidłowo obsługiwać karty SDXC. Podobny podział dotyczy kart micro SD i micro SDHC, tu przyjętą granicą jest przełom lat 2007 i 2008.

 Przejście z kart SDHC na SDXC idzie w ślimaczym tempie. Powód jest prosty – wyścig na megapiksele matryc aparatów stracił impet. Jeżeli karta SDHC 32 GB umożliwia zapis 10 tys. zdjęć w formacie jpg, to po co więcej. Karty mają to do siebie, że się psują i lepiej dysponować kilkoma o mniejszych pojemnościach, np. 8-16 GB.

 O ile z zapisem samych zdjęć karty serii SD doskonale sobie radzą, to przy zapisie wideo, zwłaszcza HD i Full HD, trzeba zwrócić uwagę na wydajność. Istotne są dwa oznaczenia: klasa karty (najlepiej C10 i wyżej) oraz litera U z „1” w środku. Karty klasy C10 albo C16 powinny raczej płynnie nagrywać materiał HD. Natomiast modele z literką U (Ultra High Speed) już nawet od wersji 1 radzą sobie z tym problemem doskonale.

Karty SD-2

Jak czytać oznaczenia na kartach:

  1. Producenci podają maksymalną wydajność danego modelu pamięci, w formie liczby ze znakiem „x” na końcu. Oznacza to wielokrotność wartości 150 kB/s. Na przykład 600x to 600 razy 150 kB/s, czyli 90 MB/s.
  2. Na kartach z rodziny SD jest też informacja o „klasie” karty, w postaci dużej litery – C i odpowiedniej liczby lub cyfry. Obecnie dostępne są nośniki należące do klas 2, 4, 6, 10 i 16. Klasa oznacza minimalny gwarantowany transfer przy zapisie danych w MB/s.
  3. Na kartach SDHC i SDXC możemy znaleźć cyfrę rzymską „I„. Informuje ona, że dany nośnik spełnia standard UHS-I, oferujący transfer do 104 MB/s. Jeśli jeszcze widnieje arabska jedynka wpisana w literę U, to mamy też gwarancję płynnego zapisu materiału Full HD.