Wrota Chałubińskiego

DSC_0401a1

Mapa szlaku
Mapa szlaku


Pozdrowione bądźcie, przełęcze,
wysokie, wyższe, najwyższe!
Każdego woła gdzieś pośród was
najgórniej dostępne wnętrze.
Skąd ujrzy w modrym pokoju
trud swój nagrodzony:
widok najdalszy, ostatni,
na obie strony.
             Ku przełęczy, S. Bąkowski

Trasa: Palenica Białczańska – Dolina Rybiego Potoku – Wrota Chałubińskiego – Szpiglasowa Przełęcz – Dolina Pięciu Stawów Polskich – Palenica Białczańska.

 Czas przejścia: około dziesięciu godzin.

 

Długi szlak, biegnący dnem czterech pięknych tatrzańskich dolin. Trasa bez większych utrudnień terenowych. Jedynie męczące może być samo podejście pod Wrota i zejście ze Szpiglasowej Przełęczy. Trasa obfituje we wspaniałe widoki na malownicze polodowcowe jeziorka i ostre szczyty Tatr Wysokich.

DSC_0396a
Wrota Chałubińskiego (2022)

Wrota Chałubińskiego (dawniej Zawracik) to wąska przełęcz na wysokości 2022 m n.p.m. w głównej grani Tatr, pomiędzy Kopą nad Wrotami (2075 m) a Szpiglasowym Wierchem (2172 m). Przez Wrota Chałubińskiego prowadził szlak z Doliny Rybiego Potoku do Doliny Piarżystej. Ścieżka została przebudowana w latach 1889–1890 w łatwo dostępny szlak. Dla uczczenia zmarłego w 1889 roku Tytusa Chałubińskiego przełęcz nazwano jego imieniem. Po II wojnie światowej Dolina Piarżysta stała się rezerwatem przyrody i szlak po słowackiej stronie zakończono przy Ciemnosmreczyńskim Stawie. Po stronie polskiej do Wrót Chałubińskiego prowadzi szlak od Morskiego Oka przez Dolinę za Mnichem.

Wędrówkę rozpoczynam na parkingu w Palenicy Białczańskiej, gdzie po uiszczeniu opłaty parkingowej, parkuję auto. W bramie TPN kupuję bilet wstępu do parku i maszeruję asfaltową drogą prowadzącą do Morskiego Oka. Po prawej stronie szlaku widoczność ograniczają zbocza porośnięte gęstym lasem. Po lewej, w dole między drzewami, przebłyskuje potok Białka, a za nim piętrzą się szczyty słowackich Tatr Wysokich. Po kilkuset metrach przekraczam mostek na Waksmundzkim Potoku. Droga skręca w prawo i przechodzę skrzyżowanie z zamkniętą dla ruchu turystycznego dojazdówką do schroniska w Roztoce. Po kilkudziesięciu metrach skręcam w lewo i idę jednostajnie wznoszącą się drogą w świerkowym lesie. Mijam po prawej stronie wejście na czerwony szlak prowadzący przez Polanę Waksmundzką do Toporowej Cyrhli, a kawałek dalej zabudowania TPN. Za łukiem drogi skręcającej w lewo, dochodzę do mostu nad potokiem Roztoka. Jest to jednocześnie punkt widokowy na środkowy wodospad Wodogrzmotów Mickiewicza. Na Wodogrzmoty Mickiewicza składają się trzy kilkumetrowe kaskady: Wyżni, Pośredni i Niżni Wodogrzmot. Żadna z kaskad nie jest udostępniona dla ruchu turystycznego, jedynie środkową możemy podziwiać z mostu. Tu chwilka odpoczynku, łyk wody i idę dalej. Tuż za mostem mijam skrzyżowanie z zielonym szlakiem prowadzącym od Schroniska w Roztoce do Doliny Pięciu Stawów. Droga wiedzie dosyć wysoko nad dnem Doliny Białki w gęstym, świerkowym lesie. Po około dwóch kilometrach droga asfaltowa pokonuje spiętrzenie Doliny Rybiego Potoku kilkoma długimi serpentynami. Natomiast czerwony szlak odbija od drogi w prawo i prowadzi stromym kamiennym chodnikiem ścinającym zakręty drogi. Ten odcinek bywa bardzo zatłoczony, więc wówczas lepiej pójść serpentynami szosy. Po pokonaniu stromego odcinka doliny szlak czerwony ponownie łączy się z drogą. W tym miejscu zaczynają się odsłaniać ładne widoki na grzbiet Siedmiu Granatów i majestatyczne Mięguszowieckie Szczyty. Po kilkuset metrach dochodzę do sporej polany, zwanej Włosienicą (1315 m), na której znajdują się obiekty gastronomiczne. Idę dalej, wchodzę do lasu, mijam bezleśne zbocze i dochodzę do skrzyżowania z niebieskim szlakiem prowadzącym z Doliny Pięciu Stawów. Z lewej strony drogi odsłaniają się niewielkie Rybie Stawki i Żabie Oka. Po około stu metrach dochodzę do niewielkiego placyku przy budynku starego schroniska. Stąd już tylko kilka kroków do schroniska nad Morskim Okiem

DSC_0379a
Na żółtym szlaku

W tym miejscu skręcam w prawo, w oznaczoną żółtymi znakami trasę, pogardliwie zwaną „ceprostradą”. Jest to prowadzący na Szpiglasową Przełęcz wygodny chodnik, ułożony z dużych kamieni i bloków skalnych. Podchodzę dosyć stromo wśród drzew i gęstych kęp kosodrzewiny, do wyraźnego ostrego skrętu w lewo. Stąd przez kilkaset metrów wędruję nieustannie wznoszącą się ścieżką, wijącą się równolegle do zachodniej linii brzegowej Morskiego Oka. Przekraczam opadające z Miedzianego trzy żleby: Marchwiczny, Urwany i Szeroki. Ten ostatni tworzy w wodach Morskiego Oka malowniczy półwysep. Po kolejnych kilkuset metrach łagodnego podejścia przekraczam Mnichowy Potok, skręcam ostro w prawo i wychodzę na trawiastą rówień zwaną Mnichową Płaśnią. Tu skręcam ostro w lewo i pnę się w górę po wschodnim zboczu Miedzianego. Po pokonaniu dwóch krótkich zakosów wychodzę na północnym skraju Dolinki za Mnichem. Skręcam w czerwony szlak i wędruję początkowo płasko, a po chwili nieco w dół środkiem dolinki. Mijam po prawej niewielkie oczko wodne zwane Stawem Staszica. Na tym odcinku dobrze jest szukać znaków szlaku, aby uniknąć nieumyślnego zboczenia na jedną z niedostępnych turystycznie ścieżek wiodących na ściany Mnicha. Po dojściu do dolnej części żlebu spadającego z Wrót Chałubińskiego, rozpoczynam mozolne wspinanie stromą ścieżką, aż do samej szczerby przełęczy. Widok z Wrót Chałubińskiego (2023 m) na wschód i zachód ograniczają masywy Cubryny i Szpiglasowego Wierchu. Przede mną w dole odsłania się Ciemnosmreczyńska Dolina, za nią pasmo Hrubych Wierchów i bardziej w prawo zielone grzbiety Tatr Zachodnich. Za mną zaś, Dolina Rybiego Potoku ograniczona z lewej grzbietami Miedzianego i Opalonych, a z prawej Siedmioma Granatami.

                   Wracam tą samą ścieżką aż do skrzyżowania z żółtym szlakiem i rozpoczynam wspinanie w kierunku widocznej Szpiglasowej Przełęczy. Ścieżka pnie się łagodnie długimi zakosami po zboczu Miedzianego. Im wyżej tym bardziej odsłaniają się Morskie Oko i Czarny Staw i efektownie prezentują się Tatry Wysokie. Po 50 minutach trawersowania długimi zakosami zbocza, wychodzę na szerokie siodło Szpiglasowej Przełęczy (2110 m). Stąd w dziesięć minut można wspiąć się na Szpiglasowy Wierch. Z przełęczy schodzę w dół, w kierunku Doliny Pięciu Stawów stromą rynną. Jest to nieprzyjemny odcinek, zazwyczaj mokry, często oblodzony i dla bezpieczeństwa wyposażony w łańcuchy asekuracyjne. Jest również wąskim gardłem dwukierunkowego ruchu na szlaku.

DSC_0498a
Szpiglasowa Przełęcz

Po minięciu łańcuchów ścieżka, krótkimi zakosami po piarżystych zboczach, sprowadza mnie stromo na dno Doliny Pięciu Stawów. Schodzeniu towarzyszy mi bardzo ładny widok Doliny oraz Świnicy i Koziego Wierchu. Dolinę pokonuję prawie płaskim, wygodnym chodnikiem. Przekraczam potok wypływający z Czarnego Stawu, następnie potok płynący ze zbocza Gładkiego Wierchu i dochodzę do skrzyżowania szlaków. Skręcam w prawo w niebieski szlak i wędruję wśród rzadkich kosówek na wschód, wzdłuż Wielkiego Stawu. Mijam po lewej stronie wejście na szlak prowadzący Szerokim Żlebem na Kozi Wierch, następnie szlak wiodący do Przełęczy Krzyżne. Przekraczam mostek na wypływającym z Wielkiego Stawu potoku Roztoka i zatrzymuję się przy kolejnym skrzyżowaniu szlaków. Niebieski prowadzi wzdłuż Przedniego Stawu, przy schronisku i przez Świstową Czubę do Doliny Rybiego Potoku. Skręcam w lewo i zielonym szlakiem przy wodospadzie Siklawa, wzdłuż potoku schodzę do Doliny Roztoki. Zatrzymuję się na chwilkę na małej szczerbie w wysuniętej grzędzie skalnej, skąd ładnie prezentuje się wodospad. Schodzę dosyć stromo w dół wśród kosówek. Mijam dolną stację linowego wyciągu towarowego na Bacowej Skale, następnie skrzyżowanie z czarnym szlakiem prowadzącym do schroniska i po kilkudziesięciu kolejnych metrach wchodzę do lasu. Po drewnianych mostkach dwukrotnie przekraczam potok Roztoka, mijam szałas na polanie Nowa Roztoka i maszeruję dosyć wygodną, szeroką ścieżką w gęstym wysokopiennym lesie. Przechodzę kolejny mostek i schodzę oznaczonym skrótem w dół dosyć stromo, poprzez odsłonięte wygłady. Skrót wyprowadza mnie na brukowaną stromą drogę, którą docieram do skrzyżowania szlaków przy Wodogrzmotach Mickiewicza. Skręcam w lewo i Drogą Oswalda Balzera docieram do parkingu w Palenicy Białczańskiej, gdzie kończę wędrówkę.

Panoramy

Szpiglas_Pan1
Pośredni Wierszyk, dalej Grań Hrybego
Szpiglas_Pan2
Główna Grań Tatr Zachodnich

Na szlaku

Click to rate this post!
[Total: 59 Average: 4.9]

2 komentarze do “Wrota Chałubińskiego

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *