Archiwum kategorii: Woda

Mazowiecki Park Krajobrazowy

             Rozlokowany na południowy wschód od Warszawy Mazowiecki Park Krajobrazowy, ciągnie się wąskim pasem wzdłuż prawego brzegu Wisły od Marysina Wawerskiego po Osieck. Obejmuje lesiste tereny będące pozostałością Puszczy Osieckiej. Trzy czwarte obszaru zajmują lasy. Dominuje w nich bór świeży, a międzywydmowe zagłębienia porasta bór wilgotny. Nie brakuje olsów, łęgów i torfowisk. Park jest ostoją kilkudziesięciu gatunków ssaków, ptaków i gadów. W celu ochrony najbardziej cennych przyrodniczo miejsc i eksponatów utworzono dziewięć rezerwatów i ustanowiono sześćdziesiąt pomników przyrody. Na terenie Parku i w jego otulinie wyznaczono kilkanaście ścieżek dydaktycznych i tras rowerowych. Zachowało się również sporo obiektów zabytkowych, jak drewniane wille Otwocka, XIX-wieczne dwory rozrzucone po okolicznych wsiach, czy poniemieckie schrony bojowe przedmościa warszawskiego…

Więcej…

Czarci Jar

              To malutka osada ukryta wśród zalesionych morenowych wzniesień na południowo-zachodnim skraju Pojezierza Olsztyńskiego. Administracyjnie znajduje się w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek, około pół kilometra na zachód od wsi Drwęck. Przed drugą wojną miejsce to nie miało nazwy. Określenie Czarci Jar pojawiło się w drugiej połowie lat pięćdziesiątych, po zakończeniu budowy Ośrodka Zarybieniowego Polskiego Związku Wędkarskiego. Istniejący niedaleko leśniczówki Gibała wąwóz zwany Diabelskim Dołem przemianowano na lepiej brzmiący Czarci Jar. Czarci Jar to nie tylko przysiółek, ale również tu bierze swój początek najdłuższy ichtiologiczny rezerwat w Polsce – rzeka Drwęca…

Więcej…

Gdy zachodzi Słońce

_DSC0007b

Słońce już gasło, wieczór był ciepły i cichy,
Okrąg niebios gdzieniegdzie chmurkami zasłany,
U góry błękitnawy, na zachód różany;
Chmurki wróżą pogodę, lekkie i świecące,
Tam jako trzody owiec na murawie śpiące,
Ówdzie nieco drobniejsze, jak stada cyranek.
Na zachód obłok na kształt rąbkowych firanek,

_DSC0021b



Przejrzysty, sfałdowany, po wierzchu perłowy,
Po brzegach pozłacany, w głębi purpurowy,
Jeszcze blaskiem zachodu tlił się i rozżarzał,
Aż powoli pożółkniał, zbladnął i poszarzał:
Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło
I raz ciepłym powiewem westchnąwszy – usnęło.

A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, Księga XII

Więcej zdjęć…

Świat bobra

            Bobry do doskonali inżynierowie. Najbardziej widocznymi efektami kunsztu inżynierii wodnej tych sympatycznych gryzoni są tamy i żeremia. Bobry umiejętnie wybierają miejsca na budowę zapór. Spiętrzona woda zapewnia schronienie, ukrywa podwodne wejścia do nor czy żeremi, osłania magazyny pokarmu i ułatwia transport budulca…

_DSC0123a
_DSC0126a
_DSC0181a

 

Więcej…

Ławice Kiełpińskie

Ławice Kiełpinskie

          Ławice Kiełpińskie to rezerwat ornitologiczny założony, dzięki staraniom Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków, w grudniu 1998 roku. Obejmuje wyspy, piaszczyste łachy oraz wody Wisły w granicach gmin: Łomianki, Jabłonna  i warszawskiej dzielnicy Białołęka.

          Przedmiotem ochrony są miejsca gniazdowania ptactwa wodno-błotnego, szczególnie kolonie gniazdowe rybitwy białoczelnej, a także miejsca lęgowe mew, sieweczek, brodźca piskliwego, tracza nurogęsia czy zimorodka.

              Tereny objęte ochroną stanowią także przystanek na trasie wędrówek kormoranów, czapl, kaczek. Wydry i bobry mają tu swój mały eden, można również spotkać sarnę, dzika czy innego leśnego mieszkańca. Brzegi i wyspy porastają gęste olszowe i wiklinowe zarośla, nad którymi górują strzeliste topole i olchy.

Więcej zdjęć…

Kanał Żerański

                  W XIX wieku, na skutek wyjątkowo niekorzystnej pruskiej polityki celnej na towary spławiane do bałtyckich portów, powstały projekty dróg wodnych do Bałtyku przez Narew i Niemen. Wybudowano dwa spławne kanały. Pierwszy – Kanał Augustowski – połączył Narew z Niemnem. Drugi – Kanał Królewski – zespolił Bug z Dnieprem, otwierając drogę wodną między Morzem Czarnym a Bałtykiem.

             Na początku XX wieku opracowano projekt trzeciego kanału, łączącego Wisłę z Bugiem. Koncepcję jego przebiegu zmieniano kilkakrotnie by ostatecznie przyjąć odcinek Żerań – Zegrze. Pierwsze prace ruszyły w 1919 roku, ale szybko je przerwano. W latach 1935 – 1938 wykonano zaledwie 2,5 kilometrowy odcinek. Pomysł odkurzono w 1950 roku i w 1951 ruszyły prace budowlane Kanału Żerańskiego. Ze względu na występujące na Wiśle wyższe stany wody niż w Kanale obydwa cieki połączyła jednokomorowa śluza. Natomiast północny odcinek od Aleksandrowa do Nieporętu oparto o fragment dawnego Kanału Królewskiego, odwadniającego tereny zalewowe rzeki Długiej.

            Kanał Żerański ma duże znaczenie lokalne. Elektrociepłownia Żerań wykorzystuje kanał jako zbiornik wody technologicznej. Przy śluzie jest też port o stałym poziomie lustra wody, w którym dokują m.in. barki transportowe. Kanał jest też jednym z największych w Warszawie skupiskiem wędkarzy. Z powodu zrzutu wody technologicznej z elektrociepłowni woda w kanale jest zdecydowanie cieplejsza niż np. w Wiśle, co wpływa na liczebność ryb.

Więcej zdjęć…

Źródło: Wikipedia

Źródła Łyny

DSC_0469a.jpg

               Główna rzeka Warmii wypływa z piasków sandrowych niedaleko Nidzicy i przepływa przez szereg jezior rynnowych: Brzeźno Duże, Kiernoz Mały, Kiernoz Wielki, Łańskie, Ustrych. Łyna parokrotnie zmienia swój kierunek, przecina kilka łańcuchów moren czołowych, a na niektórych odcinkach meandruje. Wpływa to na jej zróżnicowaną naturę, od spokojnie wijącej się wśród łąk i lasów po pędzącą, niczym górski strumień, między polodowcowymi wzniesieniami. Jej charakter i zachowany ekosystem stanowią o atrakcyjności przyrodniczej i turystycznej. Cieszy się dużą popularnością wśród kajakarzy. Nazwa Łyna funkcjonuje stosunkowo niedawno, zastąpiła niemiecką nazwę – Alle w 1949 roku. Niewątpliwą osobliwością są źródła rzeki, które tworzą niezwykle rzadkie w rejonach nizinnych, zjawisko erozji wstecznej…

Więcej…