Zamek w Szymbarku

Szymbark

.

We wsi Szymbark niedaleko Iławy, tuż nad brzegiem malowniczego jeziora, zachowały się ruiny czternastowiecznej warowni. Wybudowany w XIV wieku zamek stanowił własność kapituły pomezańskiej, a po sekularyzacji Zakonu wielokrotnie zmieniał właścicieli stając się rezydencją wpływowych pruskich rodów. Został spalony przez Armię Czerwoną w 1946 roku.

DSC_0027a
Zamek w Szymbarku

Budowa zamku rozpoczęła się w  XIV, a może nawet w XIII wieku, z inicjatywy kapituły pomezańskiej, w miejscu dawnego grodu Prusów. Na planie prostokąta, o wymiarach 75 na 92 metry, w pierwszej fazie budowy wzniesiono mury zewnętrzne, osiem baszt, ufortyfikowaną bramę, wykopano fosę i przerzucono przez nią drewniany most zwodzony. Jednocześnie stawiano również wschodnie skrzydło warowni oraz zespół tymczasowych drewnianych domów mieszkalnych wewnątrz murów. W czasie wojny trzynastoletniej zamek został zdobyty i spalony przez wojska Korony Królestwa Polskiego. Po wojnie twierdzę odbudowano i wzmocniono podwyższając mury obronne oraz wznosząc dodatkowe wieże. Dziesięć baszt wkomponowanych w mury i wysuniętych przed lico wzniesiono w rzucie prostokątnym, ale wieloboczna nadbudowa nadawała każdej z nich inny kształt. Najwyższym punktem zamku była wieża zegarowa o wysokości 24 metrów, położona w bezpośrednim sąsiedztwie wjazdu.

DSC_0021a
Zamek w Szymbarku

Po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego ostatni wielki mistrz Zakonu  Albrecht Hohenzollern, scedował prawa własności zamku na biskupa Erharda von Queiss, a po jego śmierci na ewangelickiego biskupa Georga von Polentz. Jego spadkobiercy administrowali zamkiem do 1653 roku. W tym czasie dokonali renesansowej przebudowy twierdzy zmieniając ją ostatecznie w rezydencję. Kolejnym właścicielem był Jonasz Kazimierz von Eulenburg, a po nim Teodor Schlieben. Pod koniec XVII wieku ten ostatni sprzedał dobra szymbarskie Ernestowi Finck von Finckenstein, którego potężny ród władał zamkiem do 1945 roku. Rodzina von Finckenstein ulegając modom poszczególnych epok, najpierw przebudowała obiekt w duchu baroku. Powstała wówczas również oranżeria, a całość otoczono parkiem. Następnie, w epoce romantyzmu dokonano regotyzacji zamku, przywracając mu częściowo oryginalny wygląd. Wówczas też dla wygody most zwodzony zastąpiono arkadowym.

DSC_0032a
Cmentarz rodu von Finckenstein

Pod koniec II wojny światowej w zamku stacjonowały oddziały SS.  Po nich obiekt zajęły jednostki Armii Czerwonej. Niestety, czerwonoarmiści spalili zamek razem z całym wyposażeniem. Ocalał obwód murów obronnych o pełnej lub prawie pełnej wysokości wraz z bramą, basztami i mostem. W latach sześćdziesiątych XX wieku wykonano jedynie ograniczone zabiegi konserwatorskie, odgruzowując i zadaszając część budynków. W 1988 fundacja Widzieć Muzyką przejęła ruiny, zapowiadając ich odbudowę i uruchomienie ośrodka dla niewidomych dzieci. Jednak z braku funduszy zaniechano tego planu. Od 1997 obiekt jest w rękach prywatnego właściciela. Zamek ma obecnie formę trwałej i częściowo zakonserwowanej ruiny.

Niedaleko szymbarskiego zamku, na porośniętym lasem wzgórzu po prawej stronie drogi do Ząbrowa znajduje się cmentarz rodowy szymbarskiej linii von Finckensteinów. Spoczywa na nim czterech w linii prostej Konradów Finck von Finckenstein oraz Gertruda i Agnes – matka i córka Finckensteinów.

Dojazd

Ruiny zamku znajdują się na zachodnim krańcu wsi, tuż nad Jeziorem Szymbarskim. Jadąc samochodem z Iławy na Rondzie Sienkiewicza należy skręcić w prawo, w trasę nr 521 na Kwidzyń. Po 7 kilometrach na skrzyżowaniu skręcamy w lewo, w lokalną drogę Szymbark – Ząbrowo. Po niecałym kilometrze znów w lewo. Przy sklepie w prawo i wąska droga doprowadzi do bramy zamku.

Lokalizacja

Bibliografia

1) Wikipedia – Zamek w Szymbarku
2) Zamki Polskie – Szymbark – ruina zamku kapituły pomezańskiej
3) Gmina Iława – Ruiny zamku w Szymbarku

Click to rate this post!
[Total: 70 Average: 4.8]

2 komentarze do “Zamek w Szymbarku

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *