Ja tylko jestem kamieniem
I jako niemowlę tu,
Objęty matki ramieniem,
Cichego używam snu.
Ledwie świt ducha półsenny
Mnie z łona martwości zwie
I w mojej piersi kamiennej
Poczuciem istnienia tchnie.
Jeszczem związany łańcuchem
W szeregu bezwiednych brył
Z ogólnym natury duchem,
Z kolebką bezwiednych sił.
… Kamień, A. Asnyk
Trasa: Nasiczne – Dwernik Kamień – Nasiczne.
Długość trasy około 6 km, czas przejścia do 3 godzin.
Atrakcyjny spacer na jeden z bardziej urokliwych bieszczadzkich szczytów. Krótka, łatwa i bardzo dobrze oznakowana trasa jest jedną z tych, które można pokonać nie dysponując dużą ilością czasu. Przyjechaliśmy w Bieszczady, do zachodu słońca pozostało jeszcze kilka godzin, cóż wówczas począć? Ano, wspiąć się na Dwernik – Kamień i cieszyć oczy fantastyczną panoramą bieszczadzkich połonin.
Dwernik – Kamień (1004 m n.p.m.), dawniej zwany Holicą, również Magurą, znajduje się między miejscowościami Zatwarnica i Nasiczne. Stanowi północno – wschodnią odnogę Połoniny Wetlińskiej, gdyż leży w grzbiecie opadającym z Hasiakowej Skały w kierunku Sanu. Szczyt jest skalisty, od strony południowej pozbawiony drzew i ozdobiony kilkoma ładnymi wychodniami z piaskowca.
Szlaków i możliwości wejść na szczyt jest kilka. Od strony zachodniej można podejść dłuższą czerwoną ścieżką historyczno – przyrodniczą „Przysłup Caryński – Krywe n. Sanem” z Sękowca, lub z Zatwarnicy zieloną ścieżką przyrodniczo – historyczną „Hylaty”. Od strony wschodniej do szczytu dotrzemy tą samą czerwoną ścieżką historyczno – przyrodniczą „Przysłup Caryński – Krywe n. Sanem” ale od Przełęczy Nasiczniańskiej, lub pokrywającą się z nią zieloną ścieżką przyrodniczą „Dwernik – Kamień”.
Ponieważ ma być to krótki spacer, więc proponuję ostatni wariant podejścia, czyli ścieżkę przyrodniczą „Dwernik – Kamień”. Jadąc od strony Brzegów Górnych, w miejscowości Nasiczne po lewej stronie drogi znajduje się niewielki parking. Jest to punkt początkowy ścieżki przyrodniczej, która aż do szczytu pokrywa się ze ścieżką historyczno – przyrodniczą „Przysłup Caryński – Krywe n. Sanem” i tu zaczynam wędrówkę. Ruszam z parkingu w kierunku północnym, mijam na końcu parkingu miejsce na ognisko i przekraczam niewielki strumyk wpadający do potoku Nasiczniańskiego. Skręcam w lewo i zaczynam dosyć stromo wspinać się kamienistą drożyną. Przechodzę obok pierwszego przystanku ścieżki przyrodniczej. Z tablicy można się dowiedzieć o nasadzaniu drzewostanu modrzewiowego, zagrożeniach i sposobach ochrony. Po kilkunastu minutach wspinania docieram do stokówki Nasiczne – Zatwarnica, gdzie można odpocząć na przygotowanych ławeczkach. Obok ławeczek kolejna tablica z informacjami na temat pielęgnacji lasu. Stąd widok ograniczony do kierunku południowo – wschodniego. Widoczne wzgórze Caryńska (928), zza którego wychyla się Połonina Caryńska.
Ruszam dalej zgodnie z oznaczeniem, przecinam stokówkę i wchodzę na pnący się w górę dukt. Ścieżka trawersuje zbocze porośnięte bukowym lasem i doprowadza do malowniczej skałki. Jest to drugi przystanek ścieżki przyrodniczej. Charakterystycznym elementem tego miejsca jest zbudowana z piaskowca krośnieńskiego wychodnia skalna. Za skałką dróżka skręca ostro w lewo i zaczyna nieznacznie opadać. Przechodzę rozwidlenie dróg leśnych i zgodnie ze znakami idę w prawo. Dukt teraz łagodnie pnie się w górę, mijam trzeci przystanek ścieżki – Świerki. Maszeruję w górę parowem porośniętym rzadkimi bukami, skręcam w prawo i dochodzę do przełączki z ławeczką i koszem na śmieci. W tym miejscu oznakowanie może być nieco mylące. Czerwony znak na drzewie ścieżki historyczno przyrodniczej nakazuje skręcić w lewo, natomiast biała tablica ścieżki przyrodniczej wskazuje kierunek w prawo. Należy iść zgodnie z czerwonym znakiem, gdyż tablica dotyczy drogi powrotnej ścieżki przyrodniczej. Czyli, skręcam w lewo i zaczynam podejście ciasną ścieżką, która po chwili wyprowadza mnie na szczyt. Wąską długą grzędą, wśród ładnych wychodni, docieram do tablicy informacyjnej czwartego przystanku ścieżki przyrodniczej. Na jednej z wychodni zamocowano tablicę upamiętniającą miłośnika gór, goprowca Artura Nowotarskiego. Jest tu również ławeczka, na której można odpocząć i rozkoszować się widokami. Roztacza się stąd wspaniały widok od południowego wschodu przez południe po zachód. Pięknie prezentują się sąsiednie szczyty: Jawornik i Magura Stuposiańska, a za nimi rysują się ostre kształty masywu Tarnicy i łagodniejsze pasma połonin.
Wracam ścieżką do przełączki, mijam ławeczkę i zgodnie ze znakiem ścieżki przyrodniczej wspinam się na niewielkie wzniesienie. Mijam piąty przystanek, na którym można zapoznać się z doborem drzewostanu i pozyskiwaniem nasion. Po dwudziestu minutach wychodzę na stokówkę, skręcam w prawo i po około 300 metrach zatrzymuję się w miejscu, w którym przecinałem ją idąc na szczyt. Skręcam w lewo, w dukt i po kilkunastu minutach ostrego schodzenia docieram do parkingu, gdzie kończę wycieczkę.
Jeden komentarz do “Dwernik Kamień”