Zamek radzyński do czasu zakończenia budowy zamku w Malborku, był najpotężniejszą fortyfikacją Zakonu Krzyżackiego. Zamek wznoszono na przełomie XIII i XIV wieku w miejscu drewniano – ziemnej budowli obronnej. W 1251 r. Radzyń stał się siedzibą komturstwa.

Ulokowane na naturalnym wzniesieniu potężne ceglane mury wsparte wysokimi wieżami, otoczone fosą, obecnie suchą, sprawiają ogromne wrażenie. Był jednym z ciekawszych założeń obronnych Zakonu. Zamek składał się z trzech części: domu konwentu (zamku właściwego), przedzamcza południowego i wschodniego.

Dziś możemy podziwiać majestatyczną ruinę zamku właściwego i mur otaczający przedzamcze południowe. Wjazd do zamku prowadził przez nie istniejące dziś przedzamcze wschodnie. Aby dostać się do domu konwentu trzeba było pokonać trzy bramy obronne i mosty. Zamek właściwy zbudowano na planie kwadratu o bokach około 50 m. W każdym narożniku stały 36-metrowe wieże. Obecnie pozostały tylko dwie i obie udostępnione turystycznie. Na dziedzińcu można zobaczyć zrekonstruowane fragmenty potężnej ośmiobocznej baszty.

Przeznaczenie pomieszczeń zamkowych było typowe dla warowni krzyżackich. Sale reprezentacyjne i mieszkalne rozlokowano na pierwszym piętrze. Parter i piwnice służyły celom gospodarczym, a piętra najwyższe pełniły funkcje obronne. W skrzydle południowym znajdowała się kaplica i refektarz, we wschodnim kapitularz i dormitorium, w północnym infirmeria, a w zachodnim mieszkania komtura. Do dziś zachowała się tylko kaplica. Na przedzamczu południowym mieściły się typowe obiekty gospodarcze, jak stajnie, browar, spichrz, piekarnia. Przedzamcze otaczał mur obwodowy z dwiema wieżami.