Wrocław

Wroclaw_Pan1a

Wrocław

Wrocław to moje miasto rodzinne
Milsze jest dla mnie niż miasta inne
Spójrz na pocztówkę – to most nad Odrą
Cień rzuca chłodny na falę modrą

To nie jest z bajki para znajomych
Jaś i Małgosia to są dwa domy
Stoją cichutko jakby się zlękły
Przyjedź tu do nas – Wrocław jest piękny…

                                      Wrocław to moje miasto rodzinne, Liryczny Wrocław


Wrocław, miasto o niezwykle bogatej historii, położone jest na Nizinie Śląskiej, nad Odrą i jej czterema dopływami. Historyczna stolica Śląska jest jednym z największych i chyba najładniejszych ośrodków miejskich w kraju. Mnogość zabytków architektonicznych reprezentujących różne epoki, liczne mosty, parki, organizowane imprezy kulturalne i sportowe  stanowią o atrakcyjności i przyciągają rzesze turystów. Z wież katedr św. Marii Magdaleny, św. Jana Chrzciciela, kościoła św. Elżbiety, czy tarasu Wieży Matematycznej UWr można podziwiać panoramę nie tylko miasta, ale całej Niziny Śląskiej aż po Sudety.

Wrocław

               Położenie miasta w obszarze zainteresowania trzech władców miało wpływ na jego historię oraz mieszanie się kultur i religii, przede wszystkim polskiej, czeskiej i niemieckiej. Wrocław, tak jak cały Śląsk, powiązany był z państwowością czeską. Również nazwę gród wywodzi od legendarnego założyciela – czeskiego księcia Vratislava I. Około 990 roku Mieszko I włączył go w granice państwa polskiego. Zjazd gnieźnieński w 1000 roku ustanowił Wrocław stolicą jednego z czterech biskupstw ówczesnej Polski. Niestety, na skutek różnych politycznych zawirowań, od XIV wieku aż do końca II wojny światowej pozostawał poza granicami Polski. Podczas ostatniej wojny Niemcy przekształciły miasto w zaciekle bronioną twierdzę, co skutkowało olbrzymimi zniszczeniami znacznej części zabudowy.

           Mimo ogromnych zniszczeń wojennych miasto stopniowo dźwigało się z ruin. Odbudowano wiele unikatowych zabytków, między innymi ratusz, uniwersytet, katedrę. Tragiczna powódź w lipcu 1997 roku wyrządziła sporo szkód. Otrzymane dotacje pozwoliły w krótkim czasie usunąć szkody i jednocześnie zapoczątkowały rozwój miasta. Po 2000 roku Wrocław szybko przekształcał się  z szarego i nieciekawego miasta w jedną z najbardziej liczących się krajowych metropolii, atrakcyjną dla turystów i  inwestorów.

Spacer ulicami

Ratusz

           Budynek Ratusza jest perełką wśród najpiękniejszych zabytków gotyckiej architektury mieszczańskiej w Europie Środkowej. Budowany był etapami od XIII do połowy XVI wieku. Na ratuszowej wieży odmierza czas najstarszy w Polsce zegar. Zamontowano go już w 1368 roku, w Krakowie dopiero 46 lat później, a Praga czekała na swój jeszcze kolejne pięć lat. Stylowe wnętrza Starego Ratusza można zwiedzać dzięki powstałemu Muzeum Sztuki Mieszczańskiej. W podziemiach funkcjonuje słynna Piwnica Świdnicka, uznawana za najstarszą restaurację w Europie.

Dworzec Główny PKP

             Dworzec Główny PKP to neogotycka budowla, przypominająca zamek z basztami, jest jednym z ładniejszych dworców kolejowych w Polsce. Należy również do nielicznych polskich dworców posiadających halę peronową. Budowany, przebudowywany i w miarę rozwoju miasta oraz kolejnictwa rozbudowywany był przez cały wiek XIX. Ostatni generalny remont obiekt przeszedł w latach 2010 – 2012.

Ostrów Tumski

             Ostrów Tumski to najstarsza, obfitująca w unikatowe zabytki i niezwykle magiczna część Wrocławia. Na wyspach utworzonych przez odnogi Odry i kilka jej dopływów w X wieku powstał gród książęcy, który dał początek miastu. Na przełomie trzech stuleci drewnianą zabudowę stopniowo zastępowano murowaną. Na początku XIV wieku siedzibę książąt przeniesiono do nowo wybudowanego zamku na lewym brzegu Odry, a stary sprzedano władzom kościelnym w 1315 roku. Aż do 1810 roku Ostrów stanowił odrębną osadę, a jej mieszkańcy nie podlegali jurysdykcji świeckiej tylko kościelnej, której swoistym przejawem był obowiązek zdejmowania nakrycia głowy już po wejściu na Most Tumski. Na początku XIX wieku przy wyburzaniu fortyfikacji miejskich zasypano również odnogę Odry oddzielającą Ostrów od stałego lądu. Pozostałością zasypanego koryta rzeki jest staw w Ogrodzie Botanicznym. W czasie II wojny światowej wiele budynków zostało zniszczonych, ale większość wiernie odbudowano. Najokazalsze z nich to gotycka katedra św. Jana Chrzciciela, kościół Świętego Krzyża oraz barokowy budynek Orphanotropheum. Najstarszym obiektem na Wyspie jest kościół św. Idziego, a przed kościołem św. Krzyża stoi największy na świecie pomnik św. Jana Nepomucena. Najbardziej urokliwym zakątkiem Ostrowa Tumskiego jest ulica Kanonia, przy której mieści się Muzeum Archidiecezjalne, gromadzące zabytki sztuki sakralnej. Wśród nich znajduje się, datowana na XIII-XIV wiek, Księga henrykowska z pierwszym zdaniem zapisanym w języku polskim. Z tarasu widokowego katedry oglądać można panoramę Wrocławia i okolic.

Uniwersytet Wrocławski

             Uniwersytet Wrocławski jest jedną z najstarszych szkół wyższych Europy Środkowej, powstałą na mocy przywileju fundacyjnego podpisanego przez austriackiego cesarza Leopolda I w 1702 roku. Wrocławskie kolegium, nazywane zgodnie z cesarskim życzeniem Uniwersytetem Leopoldyńskim, było uczelnią dwuwydziałową – teologii katolickiej i filozofii. Dopiero sto lat później, dekretami króla Prus Fryderyka Wilhelma III, zostało przekształcone w nowoczesny Universitas Litterarum Vratislaviensis z pięcioma wydziałami: prawa, medycyny, filozofii, teologii katolickiej i teologii ewangelickiej.  W tamtych czasach filozofia obejmowała również wszystkie nowe dyscypliny, między innymi geografię, historię, muzykę, nauki ścisłe i rolne. Kolejny władca Fryderyk Wilhelm IV powołał katedrę języków i literatur słowiańskich.

             Ozdobą Placu Uniwersyteckiego jest secesyjna fontanna z figurą nagiego szermierza. Z balkonu nad głównym wejściem na wchodzących patrzą  cztery cnoty kardynalne: męstwo, roztropność, sprawiedliwość i umiarkowanie. Na parterze można zwiedzić Muzeum Uniwersytetu oraz Oratorium Marianum. Natomiast Schody Cesarskie prowadzą do najcenniejszej sali – Auli Leopoldyńskiej i na Wieżę Matematyczną.

              Oratorium Marianum. Pierwotnie była to kaplica uniwersytecka pw. NMP. Po kasacji zakonu Jezuitów w 1773 roku została zamieniona na salę koncertową i taką rolę pełni do dziś. Spośród znanych muzyków koncertował w niej między innymi Johannes Brahms, który w dowód wdzięczności za tytuł doktora honoris causa, skomponował dla uczelni Uwerturę Akademicką. W jej końcowej części przebrzmiewa motyw starej studenckiej pieśni hymnicznej – Gaudeamus igitur.

         Aula Leopoldina. Reprezentacyjne, pełne przepychu pomieszczenie głównego gmachu Uniwersytetu, składa się z trzech części: podium, audytorium i empory muzycznej. Na podium ustawiono ławy przeznaczone dla prowadzących  uroczystości i zaproszonych gości. Po bokach loże: kanclerska i profesorska. Nad nimi górują figury fundatora – Leopolda I i jego następców – Józefa I i Karola VI. Natomiast fresk nad podestem przedstawia ofiarowanie Uniwersytetu w opiekę NMP. Części audytoryjną zajmują ławy dla słuchaczy, a pod oknami ustawiono ławy profesorskie. Obrazy na ścianach przedstawiają osoby zasłużone dla uczelni. Nad audytorium fresk kobiety z gołębicą na głowie, symbolizujący Apoteozę Boskiej Mądrości. Empora ozdobiona jest stiukową balustradą i stropowym freskiem z alegorią Śląska.

         Wieża Matematyczna to dawne obserwatorium astronomiczne. Obecnie pomieszczenia Wieży pełnią rolę sal wystawowych muzeum uniwersyteckiego. Obok eksponatów astronomicznych można zobaczyć umieszczoną w posadzce linię południka 17o5’2”E. Taras widokowy, ozdobiony figurami symbolizującymi cztery wydziały uniwersyteckie: filozofię, teologię, prawo i medycynę, zapewnia ładne panoramy miasta.

               Kościół Najświętszego Imienia Jezus zwany też uniwersyteckim. Niezbyt efektowna fasada skrywa pełne barokowego przepychu jednonawowe wnętrze, z dwoma rzędami kaplic bocznych. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Ofiarowanie Jezusa w Świątyni, a obok niego gipsową kopię Piety Michała Anioła. Obrazu „strzegą” figury świętych: Ignacego Loyoli i Franciszka Ksawerego. Na filarze północnej empory zawieszono potężną i bogato zdobioną ambonę. Sklepienia upiększają iluzjonistyczne freski. Prawdziwą perełką są 43-głosowe barokowe organy. Ze względu na unikatowe brzmienie i niepowtarzalny koloryt głosów w każde letnie niedzielne popołudnie odbywają się koncerty muzyki organowej.

Hala Stulecia

            Hala Stulecia to najważniejszy obiekt widowiskowo – sportowy historycznego kompleksu wystawowego zlokalizowany w Parku Szczytnickim. Hala powstała jako główny gmach okolicznościowej Wystawy Stulecia zorganizowanej dla uczczenia setnej rocznicy wydania przez Fryderyka Wilhelma III odezwy Do mojego ludu, wzywającej do czynnego oporu przeciwko Napoleonowi. Ogłoszony konkurs na obiekt wystawienniczy wygrał miejski architekt Wrocławia Max Berg, którego projekt prezentował olbrzymią halę o niespotykanej wcześniej konstrukcji. Kontrowersyjny koncept z żelbetowym przekryciem o największej na świecie rozpiętości wybudowano w niespełna półtora roku, a oficjalne odsłonięcie nastąpiło 20 maja 1913 roku. Pod kopułą o średnicy 67 m skrywa się wnętrze o powierzchni 14 tys. m2. Hala wraz z otaczającymi ją kuluarami obliczona była na 10 tysięcy osób. Natomiast sama płyta główna, w zależności od rodzaju widowiska i dzięki systemowi ruchomych widowni może pomieścić od 4 do 7 tysięcy widzów. W 2006 roku została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Ogród Japoński

            Ogród Japoński, położony na skraju Parku Szczytnickiego, stanowił perełkę Wystawy Sztuki Ogrodowej towarzyszącej Wystawie Stulecia w 1913 roku. Pomysłodawcą był ambasador cesarza Niemiec w Japonii hrabia Fritz von Hochberg. W projektowaniu i urządzaniu pomagał mu sprowadzony z Tokio mistrz japońskiej sztuki ogrodowej Mankichi Arai. Po zakończeniu Wystawy wypożyczone detale i tymczasowe pawilony usunięto, pozostawiając sam zarys założenia ze stawem, strumieniami i nasadzoną roślinnością. Pod koniec lat sześćdziesiątych i w pierwszej połowie siedemdziesiątych podejmowano pewne próby odnowy ogrodu, jednak prawdziwe prace rewaloryzacyjne rozpoczęto w 1995 roku. Przy wydatnej pomocy ambasady japońskiej i japońskich specjalistów od aranżacji ogrodowych stworzono ogród zaaranżowany zgodnie z japońską sztuką ogrodową. Niestety, dwa miesiące po otwarciu został zalany podczas sławnej powodzi stulecia w lipcu 1997 roku i wymagał kolejnej dwuletniej rewaloryzacji. Każdy z elementów ogrodu ma swoje miejsce i symboliczne znaczenie. Umiejscowiony pośrodku ogrodu staw symbolizuje ocean świata. Wpadają do niego wody dwóch potoczków. Pierwszy, płynący łagodnymi kaskadami, symbolizuje pierwiastek żeński, drugi pokonuje bardziej gwałtowną kaskadę będącą alegorią męskiego charakteru. Do ogrodu prowadzą dwie ozdobne bramy: główna i boczna. Spacerując alejkami czy siedząc na drewnianej  ławce, można podziwiać egzotyczne gatunki roślin i chłonąć ciszę przerywaną delikatnym pluskiem wody lub śpiewem ptaków.

Cmentarz Żydowski

                Stary Cmentarz Żydowski zlokalizowany przy obecnej ulicy Ślężnej założony został w połowie XIX wieku i zajmuje aktualnie powierzchnię około 5 hektarów. Był trzykrotnie powiększany co miało wpływ na jego wygląd, między innymi na dużą liczbę stawianych wyłącznie pod murami majestatycznych grobowców. Pierwszego pochówku dokonano w listopadzie 1856 roku, a ostatniego w 1942 roku. Nekropolia znacznie odbiega wyglądem od innych kirkutów dawnej Europy, szczególnie z terenów wschodnich, na co niemały wpływ miała tzw. haskala, czyli ruch intelektualny Żydów Europy Zachodniej, oraz pozycja społeczna członków lokalnej Gminy Żydowskiej. Stąd na wielu grobach widnieją napisy w języku niemieckim i świeckie symbole, a grobowce budowane z drogich materiałów przybierały monumentalne formy. Znalazły tu swoje miejsce również nagrobki o wiele starsze, odkrywane i przenoszone z innych likwidowanych cmentarzy. Najstarszy z nich ma wyrytą datę 4 sierpnia 1203 roku. Na cmentarzu spoczęło wiele wybitnych osób, zasłużonych nie tylko dla Wrocławia ale i całej Europy. Cmentarz zamknięto w 1943 roku, nie oszczędziły go działania wojenne, a po wojnie zapomniany stopniowo niszczał. W 1975 roku został wpisany do rejestru zabytków, a od 1988 roku funkcjonuje jako Muzeum Sztuki Cmentarnej będące oddziałem Muzeum Miejskiego.

Panoramy

panorama-z-kosciola-elzbiety
Widok z kościoła św. Elżbiety
panorama-z-katedry-jana-chrzciciela
Widok z katedry św. Jana
Wroc_UWr_Pan1
Widok z Wieży Matemat.
panorama2-z-wiezy-matematycznej
Widok z Wieży Matematycznej
panorama_uwr_noc
Uniwersytet Wrocławski

 Więcej o Wrocławiu

dsc_0905a
Wrocław nocą
Motocyklista
Krasnale
DSC_0067a
Panorama

Lokalizacja

Linki

1)      Wikipedia
2)      Wrocław
3)      Wrocław Nasze Miasto
4)      Wrocław Info
5)      Panorama Racławicka
6)      Krasnale Wrocławskie

Click to rate this post!
[Total: 62 Average: 4.9]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *