Za Dzikiej Róży zapachem idź na zawsze upojony wśród dróg – będzie cię wiódł jak czarodziejski flet i będziesz szedł, i będziesz szedł, aż zobaczysz furtkę i próg.
Dla Dzikiej Róży najcięższe znieś i dla niej nawiewaj modre sny. Jeszcze trochę. Jeszcze parę zbóż. I te olchy. Widzisz. I już – będzie: wieczór, gwiazdy i łzy.
O Dzikiej Róży droga śpiewa pieśń i śmieje się, złoty znacząc ślad… Dzika Różo! Świecisz przez mrok. Dzika różo! Słyszysz mój krok? Idę – twój zakochany wiatr.
Fiołek wonny, fiołek pachnący (Viola odorata) to popularna bylina z rodziny fiołkowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie, również w Polsce (szczególnie na nizinach i w niższych partiach górskich). Roślina płożąca, osiągająca wysokość zaledwie 5–10 cm. Kwitnie w miesiącach kwiecień i maj. Między omszonymi nerkowatymi lub jajowatymi liścmi wyrastają pachnące fioletowe, rzadziej białe, kwiaty. Ceniony w zielarstwie jako zioło działające wykrztuśnie, napotnie, moczopędnie, odkażająco i rozkurczowo. Również w kuchni znajdzie zastosowanie, gdyż liście można dodawać do wiosennych zup. Ze względu na przyjemny zapach i piękne kwiaty fiołki również przyozdobią każdy ogród.
Utworzony w Puszczy Kampinoskiej w 1937 roku Rezerwat Sieraków o powierzchni 1204,91 ha, w 1959 roku przekształcono w Obszar Ochrony Ścisłej SIERAKÓW im. prof. Romana Kobendzy. Obszar ochronny obejmuje kotlinę bagienną Cichowęża, klasyczne wydmy paraboliczne, takie jak Wywrotnia Góra, Biała Góra, Kąt Góry oraz dolinkę przepływową Młyniska. Wydmy porastają bory mieszane, grądy i fragmenty dąbrowy świetlistej. Na bagnach rosną bory wilgotne, olsy i łęgi olszowo – jesionowe, a bagienne wyniesienia pokrywa głównie grąd. Wśród runa rezerwatu występują m.in. chronione i rzadkie rośliny: buławnik czerwony, kokorycz pełna, kosaciec syberyjski, kruszczyk błotny, lilia złotogłów, łuskiewnik różowy, miodownik melisowaty, orlik pospolity, piżmaczek, zerwa kłosowa, żurawina błotna. Największą osobliwością przyrodniczą jest relikt epoki lodowcowej – rozmarynek – chamedafne północna. Tutaj też najliczniej występuje brzoza czarna. Bezdroże i niedostępność terenu spowodowały, że schronienie znalazły tu niemal wszystkie gatunki fauny Parku, m.in. bobry, łosie, czarne bociany, żurawie…
Taki spokój rozlany w naturze, Niebo takie czyste i pogodne – Na jeziora przejrzystym lazurze Zakwitają blade lilie wodne; Zakwitają i z schyloną twarzą Za czymś tęsknią i gonią, i marzą.
Sierp księżyca przegląda błyszczący Przez nadbrzeżne sitowia i trzciny, Łódka płynie po fali milczącej – Na niej chłopiec patrzy w twarz dziewczyny, A ta główkę rozmarzoną skłania, Czyniąc jemu dziwne zapytania:
„O czym marzą owe lilie smutne, Zatopione w podwójnym błękicie? Czy jak duchy jeziora pokutne W śnie kwiecistym nowe biorą życie? Gdzie je znowu w jasny wieniec wplata Idealna twórcza piękność świata?
Czy też może służą za dyjadem Utopionej w jeziorze dziewicy? Albo tylko są odbiciem bladem Ludzkich tęsknot wiecznej tajemnicy, I dlatego sen życia je pieści Echem naszych pragnień i boleści”… Lilie wodne, A. Asnyk
Rosła kalina z liściem szerokiem, Nad modrym w gaju rosła potokiem, Drobny deszcz piła, rosę zbierała, W majowym słońcu liście kąpała, W lipcu korale miała czerwone, W cienkie z gałązek włosy wplecione. Tak się stroiła jak dziewczę młode I jak w lusterko patrzyła w wodę. Wiatr co dnia czesał jej długie włosy, A oczy myła kroplami rosy. … Kalina, T. Lenartowicz
