Zanurzać zanurzać się
w ogrody rudej jesieni
i liście zrywać kolejno
jakby godziny istnienia
.
I liście zrywać bez żalu
z uśmiechem ciepłym i smutnym
a mały listek ostatni
zostawić komuś i umrzeć
Chodzić od drzewa do drzewa
od bólu i znowu do bólu
cichutko krokiem cierpienia
by wiatru nie zbudzić ze snu
Jesień, Edward Stachura
Wierzba Przydrożna
Polska wierzba, krzywa, pochylona,
Piorunami trafiana raz po razie,
Ma tysiące gałęzi, zieleńszych od liści,
Prostych, promiennych,
Które biją z jej piersi jak akty strzeliste,
Ku niebu, w ekstazie!
Wielki, wielki mam sentyment dla tej wierzby!
Jak ona wierzy w życie! –
I my wierzmy…
Maria Pawlikowska – Jasnorzewska
Mazury to nie tylko jeziora i lasy, ale również malownicze drogi obsadzone rzędami drzew. Aleje klonowe, dębowe, lipowe czy jesionowe wędrowcom wytyczały kierunki podróży, chroniły przed słońcem w upalne dni, zmniejszały siłę wiatru i poprawiały warunki klimatyczne otaczających pól. Ten stały element architektury krajobrazu ma wartość nie tylko przyrodniczą ale także historyczną i kulturową…
O, nie myśl o wawrzynach,
Kiedy siedzisz pod dębem,
Który liści obrębem
Niebo w gwiazdy wyrzyna.
Powiało, zaszumiało! –
Dąb gada uroczyście
I z wyraźną pochwałą
Zniża ku tobie liście…
Ten druido-sportowy
Wieniec Nurmich i Normy,
To za czyn twój duchowy,
Za twoje piękne formy.
Ludzie – sąd to szaleńczy!
Błędnie waży, źle mierzy –
Ale dąb cię uwieńczył –
A jemu możesz wierzyć…
Dębowe liście, M. Pawlikowska – Jasnorzewska
Pąki kasztanowców zaczęły pękać i pokrywać się lepką substancją. Matura tuż, tuż… Czy zdążą zakwitnąć..?
