Przemierzając bieszczadzkie ostępy, u podnóża Jasła, spotkałem taką piękną gąsienicę. Wędrowała sobie spokojnie po źdźbłach trawy, zapewne w poszukiwaniu miejsca do zbudowania oprzędu, w którym przepoczwarzy się w imago. Powstanie z niej nocny motyl Barczatka napójka (Euthrix potatoria), zwana też napójką łąkówką.
W dolinie rzeki Rawki panuje wzmożony ruch najlepszych lotników wśród owadów. Ważki to drapieżne owady o dużych oczach, krótkim tułowiu z wydłużonym odwłokiem i dwoma parami skrzydeł. Potrafią latać we wszystkich kierunkach z prędkością przekraczającą 10 m/s. Polują na inne latające owady chwytając je nogami…
Niegdyś południowo – zachodnie rubieże Mazowsza porastały nieprzebyte bory. Jeszcze w XV wieku puszcze: Jaktorowska, Wiskicka, Korabiewska i Bolimowska stanowiły jeden kompleks łączący się z Puszczą Kampinoską i były ulubionym miejscem polowań książąt mazowieckich. Poprzecinane strumykami przepastne knieje, bagna, trzęsawiska to już historia. Dzisiejsza Puszcza Bolimowska, na skutek działalności człowieka, skurczyła się znacznie i zatraciła swój pierwotny charakter.
Atrakcją przyrodniczą i krajobrazową Parku są zaskakujące swą innością przyrodniczą podmokłe śródleśne polany, oraz niezwykle malownicza dolina rzeki Rawki.
W krajobrazie Zagórza i okolic dominują malownicze, monumentalne ruiny. Są to pozostałości XVIII-wiecznego Klasztoru Karmelitów Bosych, wzniesionego na wzgórzu w zakolu rzeki Osławy. Jest jednym z nielicznych klasztorów warownych zachowanych w Polsce.
Dla odmiany, bardzo łatwa i przyjemna trasa spacerowa do niezwykle malowniczych przełomów Wetliny, w bieszczadzkim rezerwacie krajobrazowym Sine Wiry. Najciekawszy fragment znajduje się na zakolu u podnóża Szczyciska (629 m), w rejonie istniejącej do II wojny światowej wsi Zawój. Szutrowa droga wiodąca doliną Wetliny jest zamknięta dla ruchu samochodowego, można ją pokonać pieszo lub rowerem.