Jest to fortyfikacja pośrednia zewnętrznego pierścienia fortów Twierdzy Modlin. Została wzniesiona we wsi Janówek Pierwszy w latach 1912-1915 i weszła, wraz z fortami IV i XVII, w skład Grupy Fortowej „Janówek”. Właściwie były to koszary obronne, których budowy nie ukończono. W 1915 roku obiekt został wysadzony w powietrze przez wycofujących się Rosjan…
Jeden z fortów wewnętrznego pierścienia Twierdzy Modlin. Został wybudowany sto metrów na północ od linii kolejowej w miejscowości Janówek, w latach 1883-1888. Przy budowie wzorowano sie na planach wzorcowego rosyjskiego fortu F1879. Ceglano-ziemna budowla o narysie lunety była wyposażona w podwójny wał i otoczona fosą. Wewnętrzny wysoki wał artyleryski osłaniał tylko czoło i fragment barków. Natomiast zewnętrzny, niski wał piechoty otaczał cały fort i wzmocniony był murem Carnota…
Przyplątało się to takie małe, zabiedzone, trzęsące… Pokonało kładeczkę i przytuliło do człowieka. Jakiś inny, zły człowiek wyrzucił jak przechodzoną zabaweczkę, a mimo to nie straciło wiary i z ufnością lgnęło… Po dwóch dniach kotka odzyskała wigor i radość życia. Niestety, moje dwie egoistki nie tolerowały konkurencji na swoim terytorium. Na szczęście znaleźli się dobrzy ludzie, którzy przygarnęli i mała obdziela ich swoją radością. 🙂
Historia zakończona happy endem, a kocia galeria wzbogaiła się o nowe zdjęcia.
Dosyć długa ale niezbyt męcząca wędrówka przez dziki, tajemniczy i obrosły legendami wał Otrytu. Dobrze oznakowana trasa wiedzie przez zalesione tereny i pozbawiona jest ładnych widoków. Osoby ceniące spokój i samotność na szlaku docenią go, gdyż łatwiej tu spotkać dzikie zwierzę niż człowieka.
Możliwości wejścia na Otryt jest kilka. Od strony zachodniej można podejść z Sękowca lub Polany. Natomiast od strony wschodniej można się wspiąć z Lutowisk, Dwernika lub Chmielu. Postanowiłem wejść w Dwerniku a zejść w Sękowcu. Odcinek Sękowiec – Dwernik był wielką niewiadomą, gdyż w przypadku braku okazyjnego środka lokomocji trasa wydłużyłaby się o jakieś dwanaście kilometrów…
Przyjemna wędrówka na jeden ze szczytów Parku Krajobrazowego Doliny Sanu. Krótka i dobrze oznakowana trasa jest jedną z tych, które można zaliczyć do szlaków aklimatyzacyjnych lub pokonać nie dysponując dużą ilością czasu. Niewątpliwą zaletą jest wysokie prawdopodobieństwo obcowania z przyrodą w samotności. Niestety, las pokrywający zbocza i wierzchołki skutecznie ogranicza widoki.
Zaparkowałem na parkingu przy kempingu w Bereżkach. Tradycyjnie, opłata parkingowa, bilet wstępu i można legalnie wędrować. Idę zgodnie ze znakami żółtego szlaku, najpierw wzdłuż ogrodzenia kempingu, dalej równolegle z potokiem Bystry. Po niecałym kilometrze polna droga wraz z potokiem skręcają w lewo, a ja mniej wyraźną dróżką maszeruję wzdłuż jednego z jego dopływów. Po kolejnych trzystu metrach błotnistej steczki przekraczam strumyk i zagłębiam się w gęstą karpacką puszczę. Łagodnie wznosząca się ścieżka wije się wśród fantazyjnie ukształtowanych jarów i lawiruje między licznymi strumyczkami.
Nacieki krasowe to nie tylko domena jaskiń. Włócząc się i penetrując fortyfikacje z poprzednich stuleci miałem okazję obserwować interesujące kształty stalaktytów, stalagmitów, a nawet stalagnatów. Oczywiście nie są to osobliwości tak duże jak w jaskiniach, ale też przyjmują ciekawe formy…
Jest to jeden z fortów wewnętrznego pierścienia Twierdzy Modlin. Został wzniesiony na zachód od miescowości Czosnów, w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Przy budowie wzorowano sie na forcie F1879. Betonowe koszary łączyły poterny z kaponierą czołową i półkaponierami barkowymi. Fortyfikacja przechodziła kilka modernizacji, a ostatnią przerwał wybuch I wojny światowej…
Przyjemna wędrówka w głuszy karpackiej puszczy. Szlak zalesiony, podmokły, poprzecinany potoczkami i pozbawiony dalekich panoram, ale miłośnicy dzikiej przyrody będą z pewnością zadowoleni. Łatwo tu napotkać tropy jeleni, saren, lisów czy dzików. Czasem któreś z nich przebiegnie ścieżkę i zniknie w gęstwinie. Niejednokrotnie dróżka tonie w uwielbianych przez dziki mulistych bajorach.
Wysoki Horb wznosi się w środkowej części pasma ciągnącego się od przełęczy nad górnym Sakowczykiem do Horodka. Ten zalesiony masyw okala dolinę Rajskiego od północnego zachodu i północy. Na niektórych mapach spotyka się inną, zgodną z tradycyjną terminologią, nazwę wzniesienia – Bałanda. Określenie to, w rosyjskiej gwarze więziennej, oznaczało zupę z posiekanych i ugotowanych na mleku młodych liści łobody i ostu…
Rudy ojciec, rudy dziadek,
Rudy ogon – to mój spadek,
A ja jestem rudy lis.
Ruszaj stąd, bo będę gryzł.
Lisek, J. Brzechwa
:-)))
W trakcie jednej z wycieczek rowerowych miałem przyjemność obserwować młodego liska. Niezwykle ostrożnie wychylał się z norki i ciekawie rozglądał dookoła…